Bojshegë virtuale - Rozafa Shpuza

Askush s’e mori vesht pse banorët e ngrehinës ma të përfolun virtuale filluen me u grishë me njeni-tjetrin e mos me u ndie rahat në hapësinën që u ishte rezervue për aventurën e tyne bojshegë. M'erdh krejt natyrshëm ky epitet, se nuk deshta assesi me përdorë epitetet bajate të reportazheve të gazetave për ngjarjet e randomta reale, mbasi kjo që po ju rrëfej nuk asht e tillë...

Njimend asht nji bashkëjetesë krejt larg parashikimeve të atyne që e mbajnë vedin për tejpamës, por, afërmendsh, kjo asht jeta që secili ka andrrue me pasë: e hareshme, me aventura t'pacake, e miklueme prej mirakandjeve të miqve që përditë shumohen si gazetat ndër sergjiat e pluhnosuna, e lehtë si reja, pa orare e pa teka stinësh... Gjithçka asht e përsosun, prejse banorët e kanë në dorë me i vu si të dojnë bojnat e shpirtit, meloditë, mendimet e përzgjedhjet e miqve të vjetër e rishtarë.

Duhet veçse me pasë imagjinatë e ajo bahet realitet në murin që rrethon lirinë e secilit. Shprehitë e fytyrës janë krejt të lehta me u ndryshue. Mundesh me kenë i mërzitun, por të pëlqen me u dukë i gëzuem... mjafton vetëm nji prekje e realizohet kjo dëshirë. Mundesh me kenë i moshuem, por asgja s’të pengon me i thanë asaj që ke adhurue tanë jetën fjalët ma të zjarrta të dashunisë... fjalë, që s’ke gjetë asnjiherë guximin me ia thanë ndër sy. Eh, sa shumë dritare pa grrila ka kjo ngrehinë, pa dashtë me përmendë baptimën e jehonave të mbasgrrilave!

Krijuesi i kësaj ngrehine gjigande asht rrekë me e ba sa ma perfekte kët bashkëjetesë bojshegë e kësisoj pragu i çdo banori ka nji derë me tri reze bojqilli. Tek e para gjithkush mundet me “pëlqye” gustot e mikut. Tek e dyta mundet me “i shprehë” livdatat e urimet, kurse e treta asht ma e veçantë, se të lejon me e “shpërnda” edhe në oborrin tand atë që miku yt ka servirë.

Anipse mirëkuptimi e bujaria ka kohë që janë shprishë në botën reale, në ngrehinën virtuale buronin përherë e ma hovshëm. Si duket, kjo ishte kleçka që bojshegasit u velën e ndjenë nevojën e nji rezeje tjetër. Mirfilli, kjo reze mundej mos me kenë bojqielli si tri të tjerat, por ajo duhej me ekzistue patjetër në derën e secilit, thjesht me i ba bojshegasit me u ndi vetvedi.

Krijuesi shpirtmir asht tue ba të pamujtunen për me e restaurue këtë plasaritje në murin rrethues të ngrehinës ma të përfolun virtuale e saora ka me e gjetë nji zgjidhje. Rezja e “mospëlqimit” ka me xanë vend në deren e gjithkujt e tashembrapa bojshegasit kanë me shprazë barrën e fjalëve të pathana e kanë me vazhdue prore bashkëjetesën e tyne bojshegë... 

Korrik, 2012