Vargje nga poetë shkodranë (2)

Vjeshtë

T’lodhuna nga lufta e verës
Gjinkallat nënshkruen armëpushimin
E kanga e tyne
... Asht hjekë vitrinash.

Shall i verdh’ asht rruga
Posht' pemëve të zhveshuna
Që qetsisht shofin vedin
N’ pasqyra gjethesh të rrzueme.

Dikush, mbas xhamit t’errët
Përgjon shiun e radhës
E din se nuk ka vend tjetër
Ku me msheh lotin e idhtë.

Kaq afër fjalëve që përbajnë thelbin tand
Edhe syt’ e verbt’ i shofin ngjyrat.

 

Leon Lekaj

Pa titull

 

eci me diell n`kërthizë n`pak dhè e shumë ujna e pëllambët  shtrij n`pritje

përmbi m’këputen lule e lshohem zhdukem n’ujna e tretem tretem tretem

e frymë ma nuk marr e frymë s’ka kurrkund n’pak dhè eci e n’shumë ujna

mbuloj diellin praj frymën e prekem prekem prekem gishtash t’hapun

me krena t’zatetuna posa lulesh me pa a jam a pak dheut e shumë ujnash

endi veç frymën e bartun ç`prej s`dihet kur

Ledia Dushi

 

  

Rrugës

 

Andrrat puthin themren e dritës,

bahen puthje e ikjes,

hije antike

e asaj që u derdh syve,

u shkru pelhurës së mendjes

e vijave në dorë.

Pa pasë nji autor

as hero dhe as fajtor.

Përmallshem sot eci asaj rruge

Që hapi pranvera.

E gjithçka që nuk isha

e gjeta në pritjen tande

e gjithçka që ti pritshe

u mundova me ken.

Asgja prej asaj që mbeti jashtë

nuk iku pa u dashtë.

Klodian Kojashi