Fluturimi i shkujdesun i nji kumrije e grinosi edhe ma fort vransinën që kaploi supet cullake të qytetit heshtak, por banorëve indiferentë nuk ju bajnë ma përshtypje tekat e shiut që derdhet turrshëm mbi syprinat shterpe. Tjegullat, mbasi pijnë të etuna hurbat e para, fillojnë me shfry dufin ndër ulluqet që gurgullojnë prej kënaqësisë. Harqet perfekte të çadrave përcjellin teposhte epshin e lagshtuem të bojnave të tyne, kurse trotuaret rreken kot me i dhanë formën kaotike të pllakave rrëkeve hujlije. Mjafton nji përplasje grrilash prej turfullimit të erës që pellgjet me zaptue rrugë e rrugica.
Shiu nuk ka nji stinë të tijën. Ai bubrron ngeshëm ndër ta tue shkërmoqë përcaktimet strikte të kalendarëve e parashikimet hermetike të meteorologëve.
Ma ka anda me ecë nën shiun që më rrok me gishta elegantë. Flasim me kode pikash marroqe e prajtaz bahem e tija pa mujt me i rezistue prekjes fatale ...
- Ma nis nji mesazh vetimash!
Medet, vetimat shkrepin rrallë e unë ndjej mall për mesazhe zemre. Eci e përqafueme me shiun. Hapat pllaquriten tue turbullue imazhin tem ndër to. Bubullimat shprazen ndër skuta memece e më pëshpërisin se dalldisjet e shpirtit janë fluturake e fiken shpejt... Kur lotët më kanë kërrusë, rrathët e pikave ndër pellgje i zhbajnë zgripet e dashnive të bjerruna... Kur eci kuturu, pa e ditë stacionin e mbramë, strehët pikojnë përmallshëm e më drejtojnë kah nji prag mikpritës...
Sa herë kthehem prej shtegtimeve të lodhshme, shiu bjen pa pra' e furia e tij më davarit ankthin e pritjes së kapërthyeme ndër akrepa që rrotullohen në vedi pa shënue asgja. Vransina shkapetet në mue e ngjyra e syve më tjetërsohet tue ju përngja orgjisë së reve të mbarsuna me shi.
E di se kam me ikë e prap kam me u kthye, se vetëm këtu mund të marr mesazhe vetimash permes kodit të heshtun të shiut...
Shiu nuk ka nji stinë të tijën. Ai bubrron ngeshëm ndër ta tue shkërmoqë përcaktimet strikte të kalendarëve e parashikimet hermetike të meteorologëve.
Ma ka anda me ecë nën shiun që më rrok me gishta elegantë. Flasim me kode pikash marroqe e prajtaz bahem e tija pa mujt me i rezistue prekjes fatale ...
- Ma nis nji mesazh vetimash!
Medet, vetimat shkrepin rrallë e unë ndjej mall për mesazhe zemre. Eci e përqafueme me shiun. Hapat pllaquriten tue turbullue imazhin tem ndër to. Bubullimat shprazen ndër skuta memece e më pëshpërisin se dalldisjet e shpirtit janë fluturake e fiken shpejt... Kur lotët më kanë kërrusë, rrathët e pikave ndër pellgje i zhbajnë zgripet e dashnive të bjerruna... Kur eci kuturu, pa e ditë stacionin e mbramë, strehët pikojnë përmallshëm e më drejtojnë kah nji prag mikpritës...
Sa herë kthehem prej shtegtimeve të lodhshme, shiu bjen pa pra' e furia e tij më davarit ankthin e pritjes së kapërthyeme ndër akrepa që rrotullohen në vedi pa shënue asgja. Vransina shkapetet në mue e ngjyra e syve më tjetërsohet tue ju përngja orgjisë së reve të mbarsuna me shi.
E di se kam me ikë e prap kam me u kthye, se vetëm këtu mund të marr mesazhe vetimash permes kodit të heshtun të shiut...
